Το νέο παν-γονιδίωμα έφερε στο φως περίπου 5.000 άγνωστα έως τώρα γονίδια, μερικά από τα οποία εμπλέκονται και στη γευστικότητα της ντομάτας.

Όλοι σχεδόν συμφωνούν, οπουδήποτε στον κόσμο, ότι οι ντομάτες δεν είναι πια τόσο γευστικές όσο παλιά. Τώρα, οι επιστήμονες δηλώνουν αισιόδοξοι ότι στο μέλλον θα βελτιώσουν τη γεύση και ορισμένα άλλα χαρακτηριστικά της ντομάτας, αφού κατάφεραν για πρώτη φορά να «χαρτογραφήσουν» γενετικά όλα τα είδη καλλιεργημένων και άγριων ντοματών.

Το νέο παν-γονιδίωμα έφερε στο φως περίπου 5.000 άγνωστα έως τώρα γονίδια, μερικά από τα οποία εμπλέκονται και στη γευστικότητα της ντομάτας. Το 2012 είχε «διαβαστεί» το πρώτο γονιδίωμα ενός είδους ντομάτας, που περιείχε περίπου 35.000 γονίδια, ενώ ακολούθησε η ανάγνωση του γονιδιώματος αρκετών ακόμη ποικιλιών.

Αυτή τη φορά αναλύθηκαν

725 διαφορετικές ποικιλίες ντομάτας (οι 166 για πρώτη φορά), πράγμα που αποκάλυψε άλλα 4.873 γονίδια, τα οποία απουσίαζαν από το αρχικό γονιδίωμα.

Οι σημερινές καλλιεργούμενες ντομάτες έχουν πια μια στενή γενετική βάση, δηλαδή περιέχουν μια μικρή σχετικά γκάμα γονιδίων.

Οι επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Ισπανία, το Ισραήλ και την Κίνα, με επικεφαλής τον μοριακό βιολόγο Τζέιμς Τζιοβανόνι της Υπηρεσίας Γεωργικών Ερευνών (ARS) του αμερικανικού υπουργείου Γεωργίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γενετικής «Nature Genetics», εξέφρασαν την αισιοδοξία τους ότι οι πρόσθετες γενετικές πληροφορίες που προκύπτουν από το παν-γονιδίωμα, θα βοηθήσουν τους καλλιεργητές να βελτιώσουν τις ντομάτες τους.

Οι ντομάτες -που από βοτανολογική πλευρά θεωρούνται φρούτα και όχι λαχανικά- είναι δημοφιλέστατες παγκοσμίως, με συνολική ετήσια παραγωγή περίπου 182 εκατομμυρίων τόνων, αξίας άνω των 60 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Μέχρι σήμερα οι παραγωγοί έχουν δώσει έμφαση σε χαρακτηριστικά οικονομικής σημασίας, όπως

η απόδοση της καλλιέργειας (περισσότερες ντομάτες ανά φυτό),
η ζωή της ντομάτας στο ράφι του καταστήματος,
το μέγεθος της,
η αντοχή στις ασθένειες και
η ανθεκτικότητα της στο περιβαλλοντικό στρες.

Η νέα πρόκληση είναι η αξιοποίηση του παν-γονιδιώματος, ώστε η ντομάτα να γίνει πιο γευστική. Η μεγάλη ελπίδα είναι ένα «χαμένο» γονίδιο, το TomLoxC, που παίζει ρόλο-κλειδί στη γεύση και το οποίο υπάρχει στο 91% των άγριων ντοματών, αλλά μόνο στο 2% των καλλιεργούμενων.Βελτιώσαμε» τόσο τη ντομάτα που τώρα χρειάζεται… γεύση

“Τροφή-Φάρμακο”: Ο απρόσμενος ένοχος για… ντομάτες χωρίς καλή γεύση είναι μία γονιδιακή μετάλλαξη που συνέβη από… λάθος και ανακαλύφθηκε από καλλιεργητές ντομάτας.

Έχει αναπαραχθεί σκόπιμα σχεδόν σε όλες τις ντομάτες που καλλιεργούνται σήμερα, διότι παρέχει ένα πλεονέκτημα. Τις κάνει ενιαία κόκκινες όταν ωριμάζουν.

Οι καλλιεργητές ανακάλυψαν την ποικιλία αυτή 70 χρόνια πριν και είδαν σ’ αυτήν εμπορικές προοπτικές. Για υγιεία ούτε λόγος!

Ζούμε, λοιπόν, την εποχή της λογικής του… παραλόγου κατά την οποία έχει χρησιμοποιηθεί το οτιδήποτε για να “βελτιώσει” όχι τον ίδιο τον καρπό θρεπτικά, αλλά την απόδοση του οικονομικά, ανεξαρτήτου εάν όλες αυτές οι παρεμβάσεις είναι ωφέλιμες για την υγιεία μας.

Έτσι καταλήγει στο πιάτο μας κάτι ανοίκειο, κάτι που μόνο οπτικά παραπέμπει στην ντομάτα και το οποίο εάν κλείσεις τα μάτια σου, θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε λαχανικό…

Και δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ, εφόσον για την υγεια μας, δεν έγινε κάτι καλλίτερο (ίσως μάλιστα να έχει γίνει και κάτι χειρότερο) και εφόσον δεν ικανοποιούνται αρκούντως οι αισθήσεις μας, πως τολμάνε να μιλάνε για ΒΕΛΤΊΩΣΗ; Το ότι βελτιώθηκε η οικονομική της απόδοση, πως μπορεί να είναι ωφέλιμο και για εμάς, που θεωρητικά εμάς έχει στόχο η όποια βελτίωση;

Μήπως να το ξανά σκεφτούμε;

ΠΗΓΗ https://www.proionta-tis-fisis.com/