Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΗ;

Κάτι τρέχει με τη Δικαιοσύνη

Του Λέανδρου Τ. Ρακιντζή

Εμείς οι παλιοί δικαστές παρακολουθούμε με στεναχώρια και ανησυχία, τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στη Δικαιοσύνη. Ο λόγος τόσο για τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των συνδικαλιστικών παρατάξεων της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, όσο και για τη διένεξη μεταξύ της ΕΔΕ και του προέδρου του ΔΣΑ κ. Βερβεσού.

Όπως και γενικότερα για όσα συμβαίνουν στη λειτουργία της τακτικής δικαιοσύνης και τα προβλήματά της, για τα οποία λόγω της μακράς θητείας μου σ’αυτή και ως Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης μπορώ να έχω ιδία άποψη και πιστεύω, ότι η δημοσιοποίησή τους μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση και επίλυση αυτών, γιατί πολλές φορές η πείρα είναι πιο χρήσιμη από τη θεωρία.

Πάντοτε εντός της ΕΔΕ υπήρχαν διακριτές συνδικαλιστικές παρατάξεις με διακριτική πολιτική χροιά και διαφορετικές απόψεις, που εκδηλώνονταν κατά τις αρχαιρεσίες που με πρόσκαιρες συμμαχίες αποσκοπούσαν στη κατάληψη των θέσεων ευθύνης. Επειδή οι αρχαιρεσίες λάμβαναν χώρα σε πανελλήνια βάση με περιοδείες των υποψηφίων ανά την επικράτεια και έντονη κινητικότητα δημιουργείτο ένα ζεστό κλίμα συναδελφικότητας και γνωριμίας μεταξύ των δικαστών.

Οτιδήποτε, όμως, συνέβαινε παρέμενε εντός των στενών ορίων του δικαστικού σώματος χωρίς να δίνεται περαιτέρω δημοσιότητα και μάλιστα διά δελτίων τύπου με καταγγελίες και αντεγκλήσεις.

Με τη δημιουργία όμως της Σχολής Δικαστών στη Θεσσαλονίκη άρχισε σιγά-σιγά να αλλάζει η κατά τόπο καταγωγής σύνθεση του δικαστικού σώματος με άνοδο των προερχομένων από τη Βόρεια Ελλάδα με συνέπεια την εκλογή περισσοτέρων συμβούλων από αυτή.

Δεν νομίζω να άλλαξε η σύνθεση ως προς τις πολιτικές πεποιθήσεις, εν όψει, όμως, αρχαιρεσιών στην ΕΔΕ άρχισαν να παίζονται διάφορα πολιτικά παιχνίδια μεταξύ των παρατάξεων με επικλήσεις σχέσεων με πολιτικά κόμματα και πρόσωπα.

Προσωπικά ούτε αντιλαμβάνομαι ούτε εγκρίνω τέτοιες συμπεριφορές για δικαστές, αλλά εγώ είμαι παλιάς κοπής και ως εκ τούτου το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να γκρινιάζω καλοκάγαθα με την αρθογραφία μου με την ελπίδα ότι βοηθώ για την επίλυση των προβλημάτων της δικαιοσύνης.

Με την μεταπολίτευση δημιουργήθηκαν στη δικαιοσύνη καινούργια κέντρα εξουσίας, καινούργια κανονικότητα και η νομολογία μπάταρε λίγο αριστερά με αποκορύφωμα την απόφαση του ποινικού τμήματος του Α.Π. για την άδεια του Κουφοντίνα τόσο για την ταχύτητα εκδόσεώς της, όσο για τη πρωτοφανή αιτιολογία της.

Στη συνέχεια θεσπίστηκε με χλιαρές αντιδράσεις από τις δικαστικές ενώσεις ο νέος Ποινικός Κώδικας που διέλυσε σχεδόν τα πάντα στη ποινική διασφάλιση της έννομης τάξης και που η νέα κυβέρνηση προσπαθεί να τα συμμαζέψει με μερεμέτια, αλλά η ζημιά έχει ήδη γίνει για τις παλιές υποθέσεις για τις οποίες ισχύουν οι ηπιότερες διατάξεις του νέου Π.Κ.

Αιφνιδίως κατατέθηκε στη Βουλή από τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης τροπολογία που αυξάνει τον αριθμό των προέδρων εφετών κατά 86 με αντίστοιχη μείωση των θέσεων των εφετών και έτσι θα έχουμε συνολικά 201 προέδρους εφετών τακτικής δικαιοσύνης, ενώ όταν διορίσθηκα δικαστής το 1966 οι πρόεδροι εφετών ήταν μόνο 12.

Ο πρόεδρος της ΕΔΕ αντέδρασε με την έκδοση δελτίου Τύπου, αλλά τελικά η τροπολογία ψηφίστηκε και η χώρα θα διαθέτει πληθώρα προέδρων εφετών. Στην τακτική και διοικητική δικαιοσύνη όμως, ο βαθμός του Προέδρου Εφετών θεωρείται ο καλύτερος και πολλοί… αράζουν στον βαθμό αυτό και δεν επιδιώκουν περαιτέρω προαγωγή.

Στη συνέχεια προέκυψε το ζήτημα με τον πρόεδρο του ΔΣΑ κ. Βερβεσό που δεν κλήθηκε στη γενική συνέλευση της ΕΔΕ, γιατί ήταν αντιδικαστικός. Αυτό ήταν λάθος επειδή η πρόσκλησή του προβλέπεται από το πρωτόκολλο εθιμοτυπίας, η δε τήρηση του πρωτοκόλλου είναι υποχρεωτική.

Στη συνέχεια ο πρόεδρος του ΔΣΑ ζήτησε με έγγραφό του τα ονόματα των δικαστών που καθυστερούν υπέρμετρα στην έκδοση αποφάσεων και που εκδίδουν προδήλως αβάσιμες δικαστικές αποφάσεις. Και οι δύο παρατάξεις της ΕΔΕ αντέδρασαν με την έκδοση χωριστών ανακοινώσεων που απορρίπτουν και καταδικάζουν το αίτημα, το οποίο σαφώς αντίκειται στο Σύνταγμα, διότι οι δικαστές επιθεωρούνται μόνον από τα προβλεπόμενα από το άρθρο 87 του Συντάγματος δικαστικά όργανα και λογοδοτούν σε αυτά.

Στο σημείο αυτό σημειώνω, ότι είχα προτείνει κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος να θεσπισθεί, παράλληλα με την υπάρχουσα, η επιθεώρηση των δικαστών από τα ανώτερα δικαστήρια όταν επιλαμβάνονται κατόπιν ασκήσεως ενδίκου μέσου υπόθεσης κατωτέρου δικαστηρίου με την έκδοση της απόφασης να βαθμολογούν με αντικειμενικά κριτήρια τον δικαστή.

Ως προς την ουσία όμως του ζητήματος πάντοτε υπήρχαν δικαστές που καθυστερούσαν την έκδοση αποφάσεων, όπως επίσης υπήρχαν εσφαλμένες αποφάσεις, αλλά το θέμα αντιμετωπίζετο με τις πειθαρχικές διαδικασίες, το αποτέλεσμα των οποίων είναι απόρρητο. Έτσι δεν θα λυθεί η απορία εάν έχει ασκηθεί πειθαρχική αγωγή κατά του δικαστή που δέχθηκε ότι ο Σώρρας έχει περιουσία 600 δισ. ή πώς έχει αξιολογηθεί από τον επιθεωρητή-Αρεοπαγίτη και με την άσκηση ενδίκων μέσων. Σε κάθε περίπτωση όμως μπορεί ο θεωρών τον εαυτό του αδικούμενο από δικαστική ενέργεια, να προσφύγει ατομικά στην επιθεώρηση των δικαστηρίων.

Φαίνεται όμως το πρόβλημα της καθυστερήσεως εκδόσεως των πολιτικών αποφάσεων έχει χειροτερεύσει παρά τις τροποποιήσεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (Κ.Πολ.Δ.). Το κρίσιμο σημείο κάθε υπόθεσης είναι η εκτίμηση των αποδείξεων, με τη κατάργηση όμως της εξετάσεως των μαρτύρων από το δικαστήριο και η αντικατάστασή τους από πολυσέλιδες ένορκες βεβαιώσεις, χάθηκε η αμεσότητα των αποδείξεων με συνέπεια τη δυσκολία σχηματισμού δικαστικής κρίσεως και την καθυστέρηση έκδοσης αποφάσεων. Πρέπει λοιπόν να επανέλθει η προδικαστική απόφαση που λύνει τα νομικά θέματα και η εξέταση των μαρτύρων από το δικαστήριο.

Σύμφωνα με το άρθρο 28 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (Κ.Ποιν.Δ.), η ολομέλεια των εφετών με αίτηση του εισαγγελέα εφετών μπορεί να ορίσει ένα εφέτη ως ανακριτή με τον αναπληρωτή του σε υπόθεση, το δε συμβούλιο εφετών έχει τα καθήκοντα συμβουλίου πλημμελειοδικών.

Ο Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου σε δύο περιπτώσεις, στη πυρκαγιά στο Μάτι και στην υπόθεση Novartis ζήτησε τη σύγκληση της ολομελείας Εφετών Αθηνών και τον ορισμό εφέτη ανακριτή. Και στις δύο περιπτώσεις η ολομέλεια απόρριψε το αίτημα, μολονότι ήταν και οι δύο οι σοβαρότερες υποθέσεις των τελευταίων ετών και έδωσε λαβή για δυσμενή σχόλια για χειραγώγηση των αποφάσεών της από πολιτικές επιρροές. Η ολομέλεια Εφετών αποτελεί δικαστικό σχηματισμό, στον οποίο μετέχουν υποχρεωτικά όλοι οι υπηρετούντες στο Εφετείο Αθηνών, πρόεδροι εφετών και εφέτες στην οποία πρέπει να προεδρεύει ο αρχαιότερος πρόεδρος εφετών και όχι ο εκλεγμένος προϊστάμενος του Εφετείου.

Δεν γνωρίζω τους λόγους για τους οποίους οι κ. εφέτες απόρριψαν το αίτημα, ίσως οι κ.κ. εφέτες θέλουν να προστατεύσουν τούς εαυτούς τους κυρίως με το να μην εκτεθούν πολιτικά, γιατί απαράδεκτα σε όλα δίνονται πολιτικές διαστάσεις, αλλά με τον τρόπο αυτό στο τέλος θα καταργήσουν διά της αχρησίας το άρθρο 28 Κ.Ποιν.Δ., που στο παρελθόν έχει αποδώσει πολύ χρήσιμο ανακριτικό έργο.

Λυπάμαι, αλλά είμαι υποχρεωμένος να παρατηρήσω ότι στη πορεία ενός Έθνους από κάποιο σημείο και μετά υπάρχει κίνδυνος αφενός από την κατάχρηση της απόλυτης εξουσίας των δικαστών, ως πρωτογενών οργάνων και αντιστάσεως μη ούσης, να δημιουργηθεί κράτος δικαστών, που τελικά εάν αυτό συμβεί θα έχει ολέθριες συνέπειες για το Έθνος, τη Δημοκρατία, το κράτος δικαίου και την κοινωνία. Και αφετέρου από τη μη σωστή χρήση των αρμοδιοτήτων, που παρέχονται σε ένα θεσμό και την αδράνειά του να ενεργήσει σύννομα και αποτελεσματικά, ο θεσμός αυτοαναιρείται και στο τέλος δεν έχει λόγο υπάρξεως και αντικαταστάται από νέο θεσμό, όπως έχει συμβεί πολλές φορές.

Ο μόνος τρόπος αποφυγής των κινδύνων αυτών είναι η λειτουργία του κράτους με πλήρη τήρηση της διάκριση των εξουσιών, η εν συνείδηση πλήρης και πιστή τήρηση της νομιμότητας, που πρέπει να ελέγχεται συνεχώς και η επιλογή σε θέσεις ευθύνης ατόμων, με αξιοκρατικά και όχι πολιτικά κριτήρια.

Πάντα είχα επιφυλάξεις για τους μαθητευομένους μάγους και τα αποτελέσματα των ενεργειών τους, αλλά θα καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ, εάν μάθετε την ιστορία και ακούσετε τη μουσική του μαθητευομένου μάγου του Dukas, και τις συνέπειες όχι μόνο στη διακυβέρνηση της χώρας και την οικονομία, αλλά και τη δικαιοσύνη, όπως η βιαστική θέσπιση του νέου Ποινικού Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που στη θεωρία μπορεί να είναι άριστοι, αλλά στη πράξη αποδείχθηκε ότι δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα από ότι έλυσαν.

Τα προβλήματα που δημιούργησαν οι νέοι ποινικοί κώδικες είναι πολλά και τα περισσότερα δεν έχουν λυθεί ακόμα, αλλά τα σπουδαιότερα που πρέπει να λυθούν τάχιστα είναι τα εξής.

Πρώτον, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί καταργήθηκε η έννοια του πταίσματος ως ποινικού αδικήματος που η τριμερής διάκριση των αδικημάτων θεσπίσθηκε με τον ποινικό νόμο του 1835 και που προσέφερε τα μέγιστα στη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης. Ήδη υπάρχει κενό νόμου για κάποια ήσσονος σημασίας ποινικά αδικήματα, που με νόμο που θα εκδοθεί θα προβλέπεται να τιμωρούνται με διοικητικά πρόστιμα, αυτό όμως μπορεί να αυξήσει τις αυτοδικίες. Εδώ γελάνε γιατί κάποιοι νομίζουν ότι ο Ρομά ή ο “μπαχαλάκιας” ή άλλα αντικοινωνικά στοιχεία θα αποτραπούν από την αντικοινωνική συμπεριφορά με την επιβολή διοικητικών προστίμων, για τα οποία δεν θα υπάρχει η δυνατότητα ούτε να βεβαιωθούν ούτε να εισπραχθούν και εάν βεβαιωθούν θα εισπράττονται σε 120 δόσεις, έτσι όμως η ποινή δεν δρα αποτρεπτικά.

Πρέπει λοιπόν να θεσπισθεί τάχιστα η τριμερής διάκριση των αδικημάτων, όσο υπάρχει ακόμα η οργάνωση των πταισματοδικείων που τώρα ασχολούνται μόνο με ανακριτικό έργο.

Δεύτερον, με τον παλιό Π.Κ. προβλέπονταν η μετατροπή των ποινών φυλακίσεως σε χρηματικές ποινές, αλλά με το νέο Π.Κ. η δυνατότητα αυτή καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε με την επιβολή κοινωφελούς εργασίας. Η ισχύς των σχετικών διατάξεων ανεστάλη, γιατί δεν υπάρχουν οι δομές για την παρακολούθηση της. Συνεπώς οποιαδήποτε ποινή φυλακίσεως για αδίκημα πραχθέν μετά την 1.7.2019, εφόσον δεν ανασταλεί η εκτέλεση της ποινής, εκτελείται διά εγκλεισμού στη φυλακή. Η μετατροπή των ποινών επέφερε ένα σημαντικό έσοδο στο ΤΑΧΔΙΚ. Επομένως πρέπει να θεσπισθεί εκ νέου η μετατροπή των ποινών φυλακίσεως σε χρηματικές ποινές.

Τρίτον, με το άρθρο 232Α του παλιού Π.Κ. προβλέπετο ως ποινικό αδίκημα η μη συμμόρφωση σε προσωρινές αποφάσεις ή διαταγές δικαστή. Με το νέο Π.Κ. το άρθρο αυτό καταργήθηκε διά εξαφανίσεως και έτσι παραβιάζονται οι προσωρινές αποφάσεις και διαταγές του δικαστή ατιμωρητί με αποτέλεσμα να μην έχουν καμιά ουσιαστική ισχύ και πρέπει η σχετική διάταξη να θεσπισθεί εκ νέου.

Τέταρτον, κατά τη σύλληψη εγκληματικών στοιχείων κυρίως για κλοπές που προσάγονται στην αυτόφωρη διαδικασία με αίτηση τους αναβάλλεται υποχρεωτικά η εκδίκαση της υποθέσεως και επειδή δεν υπάρχει διάταξη δεν κρατούνται με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνουν αμέσως τη δράση τους. Οι αστυνομικοί διαμαρτύρονται και δικαίως γιατί ενώ αυτοί τους συλλαμβάνουν και με κίνδυνο της ζωής τους, τα δικαστήρια τους αφήνουν ελεύθερους και ο κόσμος διερωτάται γιατί η δικαιοσύνη τους αφήνει ελεύθερους. Πρέπει λοιπόν το κενό νόμου να καλυφθεί με σχετική διάταξη.

Πέμπτον, στη ποινική διαδικασία έχει σωρευθεί πλήθος εκκρεμών υποθέσεων εξαιτίας των αναβολών, που χορηγούνται αφειδώς από τα δικαστήρια. Το ζήτημα μπορεί να διορθωθεί μόνο εάν απαγορευθεί η χορήγηση αναβολών εκδικάσεως και να επιτρέπεται μόνο η διακοπή της δίκης για λόγους ανώτερης βίας και η επιμήκυνση του ωραρίου λειτουργίας των δικαστηρίων και πρέπει και τα δύο αυτά ζητήματα να ρυθμισθούν νομοθετικά παρά τις συντεχνιακές αντιδράσεις.

Καθημερινά η δικαστηριακή πράξη αναδεικνύει πολλές δυσλειτουργίες και ατέλειες του ποινικού συστήματος, όπως η αυτεπάγγελτη δίωξη για αδικήματα του αντιρατσιστικού νόμου που επιτρέπει σε οποιονδήποτε την υποβολή μηνύσεως και πρέπει να επιτρέπεται μόνο κατ’ έγκληση από τον θιγόμενο. Χρήσιμο λοιπόν θα ήταν αυτά να επισημανθούν με σχόλια των αναγνωστών για να αντιληφθεί η Διοίκηση της Δικαιοσύνης ότι τα προβλήματα αυτά είναι υπαρκτά και το αίτημα για την επίλυση τους είναι φωνή λαού.

*Ο κ. Ρακιντζής είναι Αρεοπαγίτης ε.τ.

σχόλιο σύνταξης ΑΛΕΞΙΟΥ.Ε.:

ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΕΙ Ο Κ. ΡΑΚΙΤΖΗΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ “ΣΤΕΝΑΧΩΡΟΥΝ” ΩΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ

ΤΟ ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΩΣ ΠΥΛΩΝΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΠΑΠΑΓΑΛΙΖΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΤΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΕΧΡΙ ΚΕΡΑΙΑΣ ΕΡΜΑΙΗ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙ. ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΒΟΥΛΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΣΤΑΘΕΙ ΠΟΤΕ ΣΕ ΣΩΜΑ!! Ή ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ;

ΚΑΙ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΚΙΟΛΑΣ ΟΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ …ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΜΟΝΟ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ.

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΑΓΝΟΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Κ. ΡΑΚΙΤΖΗ, ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ “ΚΡΑΤΟΣ” ΚΑΙ ΓΙΑ “ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ”

ΜΑΛΛΟΝ ΜΑΣ ΕΜΠΑΙΖΕΙ ΧΟΝΤΡΑ ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ, ΚΑΘΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΚΛΕΒΕΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!!!

ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΕΚΠΛΗΣΣΟΥΝ ΝΟΜΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΟ ΑΔΙΚΟ, ΝΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΕΞΩ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΖΟΥΝ ΜΕΣΑ ΑΘΩΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΠΟΥ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΑΝ!!

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ ΜΑΣ.

Ο Κ. ΡΑΚΙΤΖΗΣ ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ “ΣΤΕΝΕΥΟΥΝ” ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΑΝ ΤΗΝ ΑΘΩΩΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟ 2013 ΓΙΑ ΤΑ 600 ΔΙΣ ΤΟΥ ΑΡΤΕΜΗ ΣΩΡΡΑ–

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΘΩΩΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ 107376/2017 ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΕΣΤΗΣΑΝ ΝΑ ΞΑΝΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΠΑΣ ΚΑΙ… ΑΛΛΑ ΠΟΥ! ΤΑ 600 ΔΙΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΜΟΣΤΡΑΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ!!

ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο Κ. ΡΑΚΙΤΖΗΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΡΗΤΗ Η “ΤΥΧΗ” ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΡΩΤΑΝΕ! ΑΝ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΑΣΚΗΘΕΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΑΓΩΓΗ.. ΑΡΑΓΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΠΟΡΙΑ;; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΜΕ!

ΚΥΡΙΕ ΡΑΚΙΤΖΗ.. ΕΜΕΙΣ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΡΙΑ! ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ! ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΟΣ!! ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΩΡΡΑΣ ΤΟ ΕΙΧΕ ΖΗΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΑΝ… Ε; ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΝΟΜΙΚΟΣ ΦΩΣΤΗΡΑΣ ΟΤΙ ΑΠΛΩΣ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΝ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΤΕΦΕΣΗ!!! Ή ΟΧΙ;;